شعر ۲۹) پاییز

بو شعری تیمور ائلچین نین کیتابیندا گوردوم و بوردا گتیریرم.

پاییز

بیردن سرت کؤلک اسدی،

دومان یول لاری کسدی.

های دوشدی: گلیر

پاییز

قاشقاباقلی، امان سیز!

گله گله دئییر اؤ:

قایغیم چؤخدور، وقتیم آز.

اؤچ آی نه دیر منیم چون

یاتسام، هئچ کس اؤیاتماز.

گره ک چیخام داغلارا،

سؤرولری ايندیرم.

تورپاق یاتماق ایسته ییر

گره ک اؤنی دیندیرم.

اکه جه ییم آز دئییر،

تیکه جه ییم گؤزلمیر.

پاییز بؤشبوغاز دئییر!

دئدیم: رسسامسان آخی،

اؤز رنگ لرین طبعین وار.

سیرلرینی آچ بیزه

سنین اؤز مکتبین وار

اؤیرت، نه دیر طبیعت

گؤزللیک و محبت؟

جواب چیخمادی اوندان.

گؤردوم، چه کیلیلر دومان

سارالیرگؤی اغاجلار

بوزاریر گؤی یاماجلار.

پاییز گئدیشینده دیر

هر کس اؤز ایشین ده دیر.

سؤیویوردی هاوالار،

اویویوردی یووالار.

یئنه دومان،یئنه چم...

پاییز ساغوللاشیردی،

باخیردی بیزه گئنه دن.

تیمور ائلچین

[تیمور ائلچین، کؤنلوم قره باغ دادیر، تی ای اِی اس نشریات ائوی، استانبول، ۲۰۱۹]