پندیر آغزیندا بیر قارا قارقا
اوچاراق قوندی بیر اوجا بوداغا.
تولکی گورجک یاواش – یاواش گلدی،
ایندیریب باش، ادبله چومبه لدی
بیر زامان حسرت ایله قارقا ساری
آلتدان – آلتدان ماریتدی باش یوخاری.
دئدی:- احسن سنه، آقارقا آغا !
نه نزاکتله قونموسان بوداغا !
به زه دین سن بو گون بیزیم چمنی،
شاد قیلدین بو گلمگینله منی.
نه گوزه لسن، نه خوشلقاسین، سن!
توکلریندیرایپک کیمی پارلاق
بد نظر دن وجودین اولسون ایراق !
بو یقیندر که وار سوملی سسین،
اوخو،ورسین منه صفا نفسین !
بیله سوزدن فرحله نیب قارقا،
آغزینی آچدی،تا که ایتسین «قا!»
« قا» ایدیرکن هنوز بیرجه کره،
پندیری دیمدیگیندن ایندی یره
تولکی فورا هواده قاپدی ییدی
قارقایا طعنه ایله بویله دیدی:
اولماسایدی جهاندا سارساقلار،
آج قالاردی یقینکه، یالتاقلار!
میرزا علی اکبر صابر
اوستاد حبیب فرشباف دا بونین تازا ورژنین شعرین قؤشوبلار.
«تولكو ايله قارقا»
بير قارقا اوچا – اوچا
پنير گوردو بير پارچا،
قوندو آغزينا آلدي،
يئنه‌ده قاناد چالدي.
يول اوسته‌كي چینارا
قوندو او آلا قارقا.
چینارين كؤلگه‌سينده
چیمنلرين اوستونده
بير تولكو مورگولوردو،
قارقا اونا گولوردو.
تولكو قالخيزدي باشين،
قارقايا چاتدي قاشين.
سونرا گؤره‌ك نئيله دي
او قارقايا سؤيله‌دي:
ـ سن نه قشنگ‌سن آ قوش !
سن نه ملك‌سن آ قوش!
رنگين نه قَمَري دير
با خاندا غم اَريدير!
آياقلارين اينجه‌دير ،
اولدوز گؤزلرينجه‌دير،
سسين نئجه‌دير گولوم
بير اوخو من‌ده بيليم!
قارقا حيله‌ني دويدو
پنيري يئره قويدو،
ديرناقلاريندا توتدو
اوچو ساينجا اوتدو،
ديمدي‌يين چكدي يئره
اوخودو بيردن بيره:
عزيزيم حيله كارا
اولمادي حيله كارا
كئچدي پخمه زاماني
تولكو گزمه بئكارا !
تولكو اَيري – اَيري باخدي،
گؤزلريندن ياش آخدي.
اَله آلماقچون اؤزون
تولكو زمزمه ائتدي
بؤيوك صابرين سؤزون:
«اوندا كي اولاد وطن خام ايدي
آخ نئجه كئف چكمه‌لي ايام ايدي»
حبیب فرشباف